مختصری درمورد ادگار دگا
ادگار دگا (1834-1917) که بیشتر به خاطر شاگردان رقصش مشهور است، اغلب به عنوان یکی از استادان امپرسیونیسم شناخته میشود، طبقهبندی که او آن را رد کرد. او خود را رئالیست و مستقل تعریف می کرد. وی که علاقه زیادی به مطالعه حرکت داشت، خود را به تمام نقوشی که زندگی را نشان می داد متصل کرد.
ادگار دگا که در سال 1834 در پاریس متولد شد، از یک پیشینه بورژوازی است. او دارای ذهنیتی آمیخته از سه فرهنگ است: ایتالیایی از پدرش، آمریکایی از مادرش و پاریسی با تولد. ادگار دگا در لیسه لویی لو گراند تحصیل کرد که در سال 1853 از آنجا فارغ التحصیل شد.
او تحصیلات خود را در رشته حقوق متوقف کرد و به استودیوی دانشجوی انگرس – لوئیس لاموت پیوست. بخش اول کار او با سنت کلاسیک مشخص می شود. ادگار دگا ابتدا نقاشی های تاریخی را در سالن به نمایش می گذارد، قبل از پیوستن به محافل مستقل و شرکت در تمام نمایشگاه های امپرسیونیستی بین سال های 1874 و 1886 (به جز در سال 1882)، با موضوعاتی الهام گرفته از زندگی معاصر. اگرچه او به لوئیزیانا و ایتالیا سفر کرده است، اما همچنان به پاریس بسیار وابسته است.
از دهه 1870، دگا به دنیای اپرا و رقص علاقه مند شد که موضوع اصلی آثار تصویری و همچنین مجسمه سازی او بود. او در حال تکامل در محیطی دنیوی که در آن موسیقی نقش مهمی را ایفا می کند (با لرول ها، روآرت ها)، دوست لودویک هالوی (لیبرتیست کارمن بیزه )، وارد پشت صحنه اپرای پاریس می شود. دگا چند صحنه ارکستر، پرتره نوازندگان، اما به ویژه کلاس های رقص که موش های کوچک در آن شرکت می کردند، نقاشی کرد. این هنرمند ظلم و ستم دنیایی را که با تمام پیچیدگی های جامعه شناختی اش تسخیر می کند، آشکار می کند: آقایانی که منتظر رقصندگان (گاهی شبیه به فاحشه ها)، رقابت ها، سلسله مراتب هستند. هیچ چیز فراموش نمی شود.
بین سالهای 1895 تا 1896، این هنرمند با ایجاد پرتره، رسانه عکاسی را آزمایش کرد. آخرین بخش زندگی دگا به دلیل نابینایی تیره شد که به تدریج او را از هنرش محروم کرد. این هنرمند در سال 1912 نقاشی را متوقف کرد. او خود را وقف پاستیل و مونوتایپ کرد (یک تکنیک چاپ بدون حکاکی که توسط امپرسیونیست ها قدردانی می شود) و به تولید آثار پرداخت. مدرنیته بزرگ، مدتهاست که مورد غفلت قرار گرفته است.