مختصری درمورد جیمز آبه
جیمز آبه (1883-1973) یکی از عکاسان مشهور آمریکایی در دهه 1920 بود. بیشتر به خاطر پرتره هایش از چهره های مهم سیاسی قبل از جنگ جهانی دوم و ستارگان سینما و تئاتر نیمه اول قرن بیستم معروف است. تکنیک غیر متعارفش او را از معاصرانش متمایز کرد به نحوی که حضورش را در عکس های تبلیغاتی به عنوان انقلابی در این نوع عکاسی می دانند.
جیمز آبه که در ایران کمتر شناخته شده است، علاوه بر پرتره های معروفش نمونه کارهایش شامل پوشش جنگ داخلی اسپانیا و ظهور نازی ها در آلمان در طول دهه 1930 است. او از همه رهبران بدنام اروپایی آن زمان عکس گرفت و در سال های 1928 و 1932 وقایع داخل اتحاد جماهیر شوروی را مستند کرد. از پرتره معروف او از جوزف استالین برای جلوگیری از شایعات گسترده مبنی بر مرگ رهبر شوروی استفاده شد. کتاب او با عنوان من از روسیه عکس می‌گیرم در سال 1934 منتشر شد.
جیمز آبه زمانی که در اروپا کار می کرد، مدام در سفر بود و خود را «عکاس ولگرد» می نامید. آثار او در نشریات مهمی مانند مجله لندن، برلینر ایلوسترایر سایتونگ و مجله فرانسوی VU منتشر می شد.
در اواخر دهه 1920 آبه بیشتر زمانش را به عکاسی خبری تخصیص داد. در سال 1928 او جنگ داخلی در مکزیک، فیلمسازی و تئاتر در روسیه از جمله پرتره هایی از سرگئی آیزنشتاین و کنستانتین استانیسلاوسکی را مستند کرد. در آخرین سفرش به هالیوود در سال 1929، انقلابی را که با معرفی صدا در سینما به وجود آمد، ثبت کرد. این دهه با نشست اختصاصی او با استالین در کرملین در سال 1932، مستنداتی از ظهور فاشیسم در آلمان هیتلری در سال 1933 و آخرین کار عکاسی او در مورد جنگ داخلی اسپانیا به پایان می رسد. این هنرمند با توجه به نگاه خاصی که به هنر عکاسی داشت، در دامنه اطرافیان و همکاران هنری خود چهره نسبتا تاثیر گذاری بود.
