مختصر درباره هانری کارتیه برسون

هانری کارتیه برسون در 22 اوت 1908 در Chanteloup فرانسه به دنیا آمد. کارتیه برسون که پیشگام در عکاسی خبری بود، با دوربین خود در سراسر جهان به سفر پرداخت و کاملاً در محیط عکاسی غرق شد. او که یکی از هنرمندان بزرگ قرن بیستم محسوب می شود، بسیاری از رویدادهای بزرگ جهان از جنگ داخلی اسپانیا تا قیام های فرانسه در سال 1968 را پوشش می دهد.

سال های اول زندگی او

هانری کارتیه برسون که به طور گسترده به عنوان یکی از نیروهای هنری برجسته قرن بیستم شناخته می شود، در 22 اوت 1908 در Chanteloup فرانسه متولد شد. بزرگ‌ترین فرزند از پنج فرزند، خانواده ثروتمندش بود. پدرش به‌عنوان یک تولیدکننده نساجی به ثروت زیادی دست یافت، اما برسون بعداً به شوخی گفت که به دلیل روش‌های صرفه‌جویانه والدینش، اغلب به نظر می‌رسد که خانواده‌اش فقیر هستند.

کارتیه برسون که در پاریس تحصیل کرده بود، عشق اولیه به ادبیات و هنر پیدا کرد. خلاقیت قطعا بخشی از ذهن او بود. پدربزرگ او هنرمند بود و عمویش چاپگر مشهوری بود. حتی پدرش هم به طراحی مشغول بود.

کارتیه برسون در نوجوانی علیه روش‌های رسمی والدینش رفتار کرد. او در اوایل زندگی بزرگسالی خود به سمت کمونیسم حرکت کرد. اما این هنر بود که در مرکز زندگی او باقی ماند. در سال 1927 او یک دوره دو ساله را تحت نظر کوبیست مشهور، “آندره لوته” شروع کرد و سپس به دانشگاه کمبریج رفت تا بیشتر در دوره های هنر و ادبیات غوطه ور شود.

حضور در آفریقا

حضور در آفریقا، علاقه دیگری در او ایجاد کرد؛ عکاسی. او با یک براونی ساده که به عنوان هدیه دریافت کرده بود، آزمایش کرد و از دنیای جدید اطرافش عکس گرفت. برای برسون شباهت های مستقیمی بین اشتیاق قدیمی و جدید وجود داشت.

او بعداً خاطرنشان کرد: “من عاشق عکسبرداری هستم. این عمل مانند یک شکار است. اما برخی از شکارچیان گیاهخوار هستند – این رابطه من با عکاسی است.”

پس از بازگشت به فرانسه در اواخر همان سال، کارتیه برسون اولین لایکا 35 میلی متری خود را خریداری کرد، دوربینی که سبک ساده و نتایج خیره کننده آن می تواند به تعریف کار عکاس کمک کند.

در واقع، تا پایان عمر، رویکرد برسون به عکاسی تقریباً یکسان ماند. او به وضوح بیزاری خود را نسبت به تصویر تقویت شده، تصویری که با نور مصنوعی، جلوه های اتاق تاریک و حتی برش بیشتر شده بود، بیان کرد. کارتیه برسون معتقد بود که تمام ویرایش ها باید در زمان ساخته شدن تصویر انجام شود. بار تجهیزات او اغلب سبک بود: یک لنز 50 میلی متری و اگر نیاز داشت، یک لنز 90 میلی متری بلندتر.

موفقیت تجاری

ظهور کارتیه برسون به عنوان یک عکاس، بسیار سریع بود. در اواسط دهه 1930 او آثار خود را در نمایشگاه های بزرگ در مکزیک، نیویورک و مادرید به نمایش گذاشت. تصاویر او امکانات اولیه عکاسی خیابانی و عکاسی خبری را به طور کلی آشکار کرد.

کارتیه برسون در سال 1935 در طی نمایشگاهی از آثارش در نیویورک با عکاس دیگری به نام پل استرند دوست شد که شروع به تجربه فیلم کرده بود. کارتیه برسون با الهام از آنچه دید، عکاسی را رها کرد و به فرانسه بازگشت و در آنجا به عنوان دستیار با فیلمساز فرانسوی ژان رنوار مشغول به کار شد. در طول سه سال بعد، کارتیه برسون روی تعدادی از فیلم‌های رنوار کار کرد، از جمله تحسین‌ شده‌ ترین فیلم‌هایش یعنی La Règle Du Jeu (1939) .

زندگی  کارتیه برسون در سال 1940 پس از تهاجم آلمان به فرانسه تغییری چشمگیر پیدا کرد. کارتیه برسون به ارتش ملحق شد اما خیلی زود توسط نیروهای آلمانی دستگیر شد و برای سه سال بعد مجبور به زندانی شدن در اردوگاه جنگی شد. در سال 1943، پس از دو تلاش ناموفق، کارتیه برسون برای همیشه فرار کرد و بلافاصله به کار عکاسی و فیلم خود بازگشت. او یک بخش عکس برای مقاومت ایجاد کرد و پس از پایان جنگ، از سوی ایالات متحده مأمور شد تا مستندی درباره بازگشت اسرای فرانسوی کارگردانی کند.

محصولات

مرد جهان

اندکی پس از جنگ، کارتیه برسون به شرق سفر کرد و زمان قابل توجهی را در هند گذراند، جایی که مهاتما گاندی را کمی قبل از ترور او در سال 1948 ملاقات کرد و از او عکس گرفت. کار بعدی کارتیه برسون برای ثبت مرگ گاندی و تأثیر فوری آن بر کشور یکی شد. از با ارزش ترین عکس نوشته های مجله زندگی.

کار او برای تثبیت فتوژورنالیسم فراتر از کارهایی بود که پشت دوربین انجام داد. در سال 1947 او با رابرت کاپا، جورج راجر، دیوید چیم سیمور و ویلیام واندیورت همکاری کرد و Magnum Photos را که یکی از آژانس های عکاسی برتر جهان است، تأسیس کرد.

علاقه ای که کارتیه برسون به جهان داشت، او را به یک اودیسه سه ساله در آسیا سوق داد. هنگامی که این عکاس در سال 1952 به فرانسه بازگشت، اولین کتاب خود را با نام «لحظه تعیین کننده» منتشر کرد که مجموعه ای غنی از آثار او به مدت دو دهه است.

او در طول زندگی حرفه ای طولانی خود، دوربین لایکا ی خود را به سرتاسر جهان برد تا پیروزی و تراژدی را در تمام اشکال آن مستند و نشان دهد. او برای جنگ داخلی اسپانیا و انقلاب چین آنجا بود. او تاجگذاری جرج ششم را مستند کرد و داستان روسیه خروشچف را تعریف کرد. موضوعات او از چه گوارا تا مرلین مونرو متغیر بود، در حالی که مشتریان مجلات او طیف وسیعی را داشتند، از جمله نه فقط Life ، بلکه Harper’s Bazaar ، Vogue و بسیاری دیگر.

سالهای پایانی

در سال 1966، کارتیه برسون، مگنوم را ترک کرد و تمرکز خود را به جایی که قبلا بود معطوف کرد: طراحی و نقاشی. او از انجام مصاحبه بیزاری می جست و از صحبت در مورد حرفه قبلی خود به عنوان یک عکاس امتناع می کرد و ظاهراً راضی بود که خود را در دفترچه هایش دفن کند، مناظر و مجسمه ها را ترسیم کند.

در سال 2003، کارتیه برسون به همراه همسر و دخترش با ایجاد بنیاد هنری کارتیه برسون در پاریس در تلاش برای حفظ آثارش، گام مهمی در حفظ میراث خود به عنوان یک هنرمند برداشت. در سال‌های آخر عمر او نیز جوایز متعدد و دکترای افتخاری برای کارش دریافت کرد.

هانری کارتیه برسون تنها چند هفته مانده به تولد 96 سالگی خود، در 3 اوت 2004 در خانه خود در پروونس درگذشت.