مختصری درباره هنر خیابانی

اصطلاح رایج “به خیابان آمدن”، سال‌هاست که برای بازتاب صحنه دیپلماتیک مردم برای اعلام نظرات سیاسی، اجتماعی، اعتراض ها و شورش ها استفاده می‌شود. از طرفی در تاریخ هنر، نسبت هنر با اجتماع و تبیین رسالت هنرمند در قبال پدیده های اجتماعی اطرافش مورد بحث متفکرین و هنرمندان بوده است. در زیر به عوامل تاثیر گزار بر بوجود آمدن هنر خیابانی خواهیم پرداخت.

کلمه گرافیتی در واقع از کلمه یونانی graphi به معنای “نوشتن” اتخاذ شده است. هنر خیابانی با نام‌های هنر چریکی، گرافیتی، هنر شهری، هنر آئروسل و هنر مستقل نیز شناخته می‌شود.

اختراع قوطی اسپری آئروسل

اختراع قوطی اسپری آئروسل در اوایل دهه 1900 قطعاً یک رویداد مهم در تاریخ هنر خیابانی بود. این روش به عنوان روشی برای استفاده از حشره کش ها و خوشبو کننده ها شروع شد، اما رنگ نیز خیلی عقب نبود. در سال 1949، ادوارد سیمور شروع به ریختن رنگ در قوطی های اسپری کرد و بازی را تغییر داد. اولین رنگ، آلومینیومی بود، زیرا سیمور این را برای پاشش قطعات رادیاتور ایجاد کرد. توانایی اسپری رنگ به جای استفاده از قلم مو یا ابزار کوچکتر، رنگ آمیزی سطوح بافت دار را آسان تر کرده و با کار کمتر آثار هنری بزرگتری خلق می کند.

محصولات

دانلود 3582 اثر گرافیتی

دانلود 3673 اثر از جنبش پاپ آرت

دانلود 2254 اثر کانسپچوال آرت

گالری ها و موزه ها در قرن بیستم

بعد از شکل گیری جنبش های متعدد هنری در کل جهان و شکل گیری بازار های هنری متاثر از جنبش های و قیمت گذاری آثار بر اساس دسته بندی در فلان جنبش و مکتب هنری طبیعتا ساختار ورود به این بازار ها برای همه ی هنرمندان راحت نبود. از طرفی این بازارهای هنری که عموما توسط گالری داران و موزه ها مدیریت می شدند، تحت سیاست حکومت ها بودند و این مورد پسند بسیاری از هنرمندان نبود. همانگونه که در عموم جنبش های معرفی شده در سینآرت اشاره شده است، در پس اعتراض به این گونه مدیرت بازار هنری تعدادی جنبش نیز بوجود آمدند که در نهایت خودشان جذب گالری هایی شدند که در تئوری مخالف آن بودند و این خود دلیلی بر افول عموم جنبش های هنری ابتدای قرن بیستم بود.

لازم به ذکر است در طول دهه 1980، هنر خیابانی و گرافیتی راه خود را به گالری‌های هنری و موزه‌ها باز کرد. هنرمندانی مانند کیت هرینگ و ژان میشل باسکیات از صحنه هنر خیابانی نیویورک به چنین قلمرویی اعتبار بخشیدند و آثار خود را از خیابان به داخل گالری ها بردند. در دنیای هنرهای زیبا از آن زمان، این هنر جایگاه خود را تثبیت کرده و به عنوان یک پدیده فرهنگی اعتبار یافته است، حتی اگر چنین اقداماتی در بسیاری از شهرهای جهان غیرقانونی تلقی شود.

افزایش جمعیت هنرمندان در قرن بیستم

با افزایش جمعیت در جهان، طبیعتا تعداد هنرمندان نیز افزایش یافت و این افزایش جمعیت هنرمند در نیمه دوم قرن بیست، مکانی را مناسب تر از خیابان برای ارائه پیدا نکردند. انگیزه اساسی پشت هنر خیابانی، ناشی از این باور بود که هنر باید در تقابل با سیستم هژمونیک قوانین، مالکیت و گاهی اوقات حتی خارج از آن عمل کند.