گلن مورکات / Glenn Murcutt

گلن مورکات / Glenn Murcutt

معرفی

نام هنرمند: گلن مورکات / Glenn Murcutt

دسته بندی: ,

تولد:1936

ملیت:استرالیایی:Australians

مختصری درباره گلن مورکات

عبادتگاه صدای کوبار (Cobar Sound Chapel) یک سازه ی استثنایی بینا رشته ای محسوب می شود که با همکاری گلن مورکات معمار معروف استرالیلایی و ژرژ لنتز آهنگساز و طراح صدای اهل لوکزامبورگ ساخته شده است. این اثر معماری خاص یک کنش خارق العاده در جهان معماری معاصر بشمار می آید چرا که او در ساخت این اثر معماری، تعریف جدیدی را از ایجاد فضا در معماری ارائه داده است که کاملا متفاوت از تعریف ایجاد فضای معماری در یک سالن کنسرت یا تالار نمایش اپرا می باشد. او برای طراحی این فضا، ذهن خود را با جهان موسیقایی همکار خود (ژرژ لنتز) کاملا همراستا کرده است. 

امروزه کمتر معماری در جهان معاصر می تواند به چنین درک عمیقی از تعریف فضا در هنر معماری برسد، البته که همین نوع نگرش او را در سال 2002 بسمت دریافت جایزه پریتزکر سوق داد. گلن مورکات در سال 1936 در لندن از یک پدر و مادر استرالیایی متولد شد.

 

تجربه زیستی

او بهمراه خانواده اش، از انگلستان برای المپیک به برلین سفر کردند و در سراسر ایالات متحده رانندگی کردند و سپس به گینه نو بازگشتند، جایی که پدرش معدن طلای موفقی را که در دره دورافتاده واتوت ساخته بود، مدیریت می کرد. خانواده او تا زمانی که پیشروی ژاپنی ها در سال 1942 آنها را مجبور به بازگشت به استرالیا کرد، در معدن ماندند.

پنج سالی که گلن در معدن گذراند، تأثیر زیادی بر رو ی او داشت، وی خانه خانوادگی ساخته شده توسط پدرش را به خوبی به یاد می‌آورد که سقفی از آهن راه‌دار و سبک وزن داشت و برای جلوگیری از ورود آب و حیوانات روی پایه‌های بلند قرار داشت. دوران او در گینه نو چیزی را به مورکات آموخت که او آن را «معماری امر ضروری» می نامد. آرتور مورکات پدر، ماجراجو، متفکر و مردی با علایق و تجربه کاری گسترده، تأثیر زیادی بر پسرش داشت.

 

پایان جنگ

پس از جنگ جهانی دوم، گلم مورکات یک مغازه نازک کاری در مانلی تأسیس کرد و به طور فزاینده ای به معماری علاقه مند شد. او شیفتگی به مدرنیسم پیدا کرد و به طراحی و ساخت چندین خانه در اطراف سیدنی ادامه داد.

آرتور علاقه شدیدی به محیط زیست داشت و برای تجزیه و تحلیل گیاهان و حیوانات از دامنه تپه نزدیک خانه کلونتارف با پسرش بالا می رفت. یکی از نویسندگان مورد علاقه آرتور، هنری دیوید ثورو، ماورایی‌گرای آمریکایی بود که نوشته‌هایش درباره طبیعت الهام‌بخش گلن بود.

آموزشگاه معماری و تمرین

گلن مورکات یک دوره معماری پاره وقت را در کالج فنی سیدنی در سال 1956 آغاز کرد و معلم خود در آن دوران (نوئل بازلی) را به عنوان فردی تأثیرگذار می داند. در طول دوره آموزشی خود در دفاتر معماران بانفوذ سیدنی (نویل گروزمن و روت لوکاس) کار کرد. گلن در سال 1962 فارغ التحصیل شد و در همان سال ازدواج کرد. او و همسرش سپس به اروپا سفر کردند و قبل از سفر به فرانسه، اسکاندیناوی و یونان برای مطالعه ساختمان‌ها، مدت کوتاهی با شرکت معماری مدرنیستی یان فریزر و همکاران در لندن کار کرد. مورکات با بازگشت به سیدنی در سال 1964، به تمرینات آنچر، مورتلاک، موری و وولی (AMMW) پیوست که در ایجاد «مدرسه سیدنی» در معماری نقش اساسی داشت.

 

مدرسه سیدنی

واکنشی به انترناسیونالیسم در معماری بود. آنها یک سبک منطقه ای از ساختمان را توسعه دادند که از مکان های بوته زار استفاده می کرد و بر مواد طبیعی رنگی که در حالت تغییر نیافته خود استفاده می شد تمرکز داشتند. در AMMW، مورکات در برخی از پروژه‌های کلیدی این دفتر از جمله ساختمان‌های دانشگاه نیوکاسل و دفتر مرکزی موسسه سلطنتی معماران استرالیا در کانبرا مشارکت داشت. عکس، احتمالاً یک عکس هوایی، که تاکستان را با یک سد در وسط و ساختمان شراب‌سازی در لبه سمت چپ آن نشان می‌دهد. در دوردست تپه ها و در سمت راست جاده ای قابل مشاهده است.

 

تحول

در سال 1969 مورکات AMMW را ترک کرد تا کار معماری خود را شروع کند. او از آن زمان به عنوان یک تمرین کننده یگانه باقی مانده است. او می گوید: «من به تنهایی کار می کنم، زیرا من سکوت را دوست دارم. به عنوان یک معمار انحصاری، او معتقد است که آزادی هنری و مالی بیشتری نسبت به زمانی که در یک شرکت بزرگ کار می کرد، دارد: «به عنوان یک دفتر یک نفره، من توانسته ام الگوهای باد، مصالح، نور، آب و هوا، فضاها و … را آزمایش کنم. ویژگی های سایت. این استقلال از آزمایش کمک زیادی به توسعه سبک متمایز مورکات کرده است. با این حال، در چند پروژه بزرگتر که به عهده می گیرد، مثلاً مسجد نیوپورت در ملبورن، او اغلب با معماران جوان کار می کند.

طبق مجله Architecture Week (17 آوریل 2002)، مورکات موادی را انتخاب می کند که تا حد امکان انرژی کمتری را در ساخت آنها مصرف کرده اند و تا حد ممکن در عملکرد خانه مصرف کنند. سفرهای اولیه مورکات تأثیر مشخصی بر سبک او داشت. با گذشت زمان، او توانست ویژگی‌های مدرنیستی را که در Maison de Verre اثر پیر شارو (1932) در فرانسه مشاهده کرد، و خانه‌های کالیفرنیایی کریگ الوود، همراه با پاسخ‌های معماری به مسائل محیطی محلی که در جزایر یونان و ژان پروو کشف کرد، ترکیب کند.

محصولات

دانلود 1061 اثر کنستراکتیویسم

دانلود مجموعه آثار هنرمندان معاصر استرالیا

1936

تولد ، لندن

1941

نقل مکان به سیدنی با والدینش

1961

فارغ التحسیلی از دانشکده فنی سیدنی

1969

تاسیس مطب پزشکی برای خود در حومه سیدنی

1974

ساخت خانه کوتاه لوری، سیدنی

1976

مسافرخانه برورا واترز ، حومه سیدنی

1992

دریافت مدال طلای RAIA از موسسه سلطنتی معماران استرالیا ، استرالیا

دریافت مدال آلوار آلتو

1996

خانه فلچر-پیج، دره کانگورو ، استرالیا

1998

دریافت جایزه ریچارد نوترا برای تدریس

1999

دریافت جایزه "پین سبز" از آکادمی سلطنتی معماران دانمارک

2002

دریافت جایزه معماری پریتزکر

2003

دریافت جایزه فرهنگ و معماری کنت اف براون آسیا و اقیانوسیه

2008

دریافت عضویت افتخاری آکادمی هنر و ادبیات آمریکا

2009

دریافت مدال طلای AIA

2010

معرفی به عنوان عضو ارشد شورای طراحی آینده

2011

دریافت مدال توماس جفرسون برای معماری

2021

دریافت جایزه امپراتوری

2022

اتمام پروژه عبادتگاه صدای کوبار

گلن مورکات / Glenn Murcutt


من به ساختمان هایی که با تغییرات شرایط آب و هوایی مطابق با فصول سازگار می شوند بسیار علاقه مند هستم، ساختمان هایی که قادر به پاسخگویی به نیازهای جسمی و روانی ما مانند لباس هستند. در اوج تابستان وقتی در خیابان ها قدم می زنیم، تهویه مطبوع را روشن نمی کنیم. در عوض، ما شخصیت لباسی را که توسط آن محافظت می شویم تغییر می دهیم. لایه بندی و تغییرپذیری: این کلید است.

I’m very interested in buildings that adapt to changes in climatic conditions according to the seasons, buildings capable of responding to our physical and psychological needs in the way that clothing does. We don’t turn on the air-conditioning as we walk through the streets in high summer. Instead, we change .the character of the clothing by which we are protected. Layering and changeability: this is the key.

زندگی این نیست که همه چیز را به حداکثر برسانیم، بلکه در مورد پس دادن چیزی است – مانند نور، فضا، فرم، آرامش، شادی. باید چیزی را پس بدهی.

.Life is not about maximizing everything, it’s about giving something back – like light, space, form, serenity, joy. You have to give something back

من نمی توانم معماری خود را بدون در نظر گرفتن به حداقل رساندن مصرف انرژی، فناوری های ساده و مستقیم، احترام به سایت، آب و هوا، مکان و فرهنگ دنبال کنم. با هم، این رشته ها برای من یک پلت فرم فوق العاده برای آزمایش و بیان هستند. از اهمیت ویژه ای برخوردار است که تلاقی عقلانیت و شاعرانگی حاصل می شود که امیدواریم آثاری را به وجود بیاورند که طنین انداز شده و متعلق به محل اقامت آنها باشد.

I cannot pursue my architecture without considering the minimization of energy consumption, simple and direct technologies, a respect for site, climate, place and culture. Together, these disciplines represent for me a fantastic platform for experimentation and expression. Of particular importance is the junction of the .rational and the poetic resulting hopefully in works that resonate and belong to where they reside

دیگر هنرمندان

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *