مختصری درباره گلن مورکات
عبادتگاه صدای کوبار (Cobar Sound Chapel) یک سازه ی استثنایی بینا رشته ای محسوب می شود که با همکاری گلن مورکات معمار معروف استرالیلایی و ژرژ لنتز آهنگساز و طراح صدای اهل لوکزامبورگ ساخته شده است. این اثر معماری خاص یک کنش خارق العاده در جهان معماری معاصر بشمار می آید چرا که او در ساخت این اثر معماری، تعریف جدیدی را از ایجاد فضا در معماری ارائه داده است که کاملا متفاوت از تعریف ایجاد فضای معماری در یک سالن کنسرت یا تالار نمایش اپرا می باشد. او برای طراحی این فضا، ذهن خود را با جهان موسیقایی همکار خود (ژرژ لنتز) کاملا همراستا کرده است.
امروزه کمتر معماری در جهان معاصر می تواند به چنین درک عمیقی از تعریف فضا در هنر معماری برسد، البته که همین نوع نگرش او را در سال 2002 بسمت دریافت جایزه پریتزکر سوق داد. گلن مورکات در سال 1936 در لندن از یک پدر و مادر استرالیایی متولد شد.
تجربه زیستی
او بهمراه خانواده اش، از انگلستان برای المپیک به برلین سفر کردند و در سراسر ایالات متحده رانندگی کردند و سپس به گینه نو بازگشتند، جایی که پدرش معدن طلای موفقی را که در دره دورافتاده واتوت ساخته بود، مدیریت می کرد. خانواده او تا زمانی که پیشروی ژاپنی ها در سال 1942 آنها را مجبور به بازگشت به استرالیا کرد، در معدن ماندند.
پنج سالی که گلن در معدن گذراند، تأثیر زیادی بر رو ی او داشت، وی خانه خانوادگی ساخته شده توسط پدرش را به خوبی به یاد میآورد که سقفی از آهن راهدار و سبک وزن داشت و برای جلوگیری از ورود آب و حیوانات روی پایههای بلند قرار داشت. دوران او در گینه نو چیزی را به مورکات آموخت که او آن را «معماری امر ضروری» می نامد. آرتور مورکات پدر، ماجراجو، متفکر و مردی با علایق و تجربه کاری گسترده، تأثیر زیادی بر پسرش داشت.
پایان جنگ
پس از جنگ جهانی دوم، گلم مورکات یک مغازه نازک کاری در مانلی تأسیس کرد و به طور فزاینده ای به معماری علاقه مند شد. او شیفتگی به مدرنیسم پیدا کرد و به طراحی و ساخت چندین خانه در اطراف سیدنی ادامه داد.
آرتور علاقه شدیدی به محیط زیست داشت و برای تجزیه و تحلیل گیاهان و حیوانات از دامنه تپه نزدیک خانه کلونتارف با پسرش بالا می رفت. یکی از نویسندگان مورد علاقه آرتور، هنری دیوید ثورو، ماوراییگرای آمریکایی بود که نوشتههایش درباره طبیعت الهامبخش گلن بود.
آموزشگاه معماری و تمرین
گلن مورکات یک دوره معماری پاره وقت را در کالج فنی سیدنی در سال 1956 آغاز کرد و معلم خود در آن دوران (نوئل بازلی) را به عنوان فردی تأثیرگذار می داند. در طول دوره آموزشی خود در دفاتر معماران بانفوذ سیدنی (نویل گروزمن و روت لوکاس) کار کرد. گلن در سال 1962 فارغ التحصیل شد و در همان سال ازدواج کرد. او و همسرش سپس به اروپا سفر کردند و قبل از سفر به فرانسه، اسکاندیناوی و یونان برای مطالعه ساختمانها، مدت کوتاهی با شرکت معماری مدرنیستی یان فریزر و همکاران در لندن کار کرد. مورکات با بازگشت به سیدنی در سال 1964، به تمرینات آنچر، مورتلاک، موری و وولی (AMMW) پیوست که در ایجاد «مدرسه سیدنی» در معماری نقش اساسی داشت.
مدرسه سیدنی
واکنشی به انترناسیونالیسم در معماری بود. آنها یک سبک منطقه ای از ساختمان را توسعه دادند که از مکان های بوته زار استفاده می کرد و بر مواد طبیعی رنگی که در حالت تغییر نیافته خود استفاده می شد تمرکز داشتند. در AMMW، مورکات در برخی از پروژههای کلیدی این دفتر از جمله ساختمانهای دانشگاه نیوکاسل و دفتر مرکزی موسسه سلطنتی معماران استرالیا در کانبرا مشارکت داشت. عکس، احتمالاً یک عکس هوایی، که تاکستان را با یک سد در وسط و ساختمان شرابسازی در لبه سمت چپ آن نشان میدهد. در دوردست تپه ها و در سمت راست جاده ای قابل مشاهده است.
تحول
در سال 1969 مورکات AMMW را ترک کرد تا کار معماری خود را شروع کند. او از آن زمان به عنوان یک تمرین کننده یگانه باقی مانده است. او می گوید: «من به تنهایی کار می کنم، زیرا من سکوت را دوست دارم. به عنوان یک معمار انحصاری، او معتقد است که آزادی هنری و مالی بیشتری نسبت به زمانی که در یک شرکت بزرگ کار می کرد، دارد: «به عنوان یک دفتر یک نفره، من توانسته ام الگوهای باد، مصالح، نور، آب و هوا، فضاها و … را آزمایش کنم. ویژگی های سایت. این استقلال از آزمایش کمک زیادی به توسعه سبک متمایز مورکات کرده است. با این حال، در چند پروژه بزرگتر که به عهده می گیرد، مثلاً مسجد نیوپورت در ملبورن، او اغلب با معماران جوان کار می کند.
طبق مجله Architecture Week (17 آوریل 2002)، مورکات موادی را انتخاب می کند که تا حد امکان انرژی کمتری را در ساخت آنها مصرف کرده اند و تا حد ممکن در عملکرد خانه مصرف کنند. سفرهای اولیه مورکات تأثیر مشخصی بر سبک او داشت. با گذشت زمان، او توانست ویژگیهای مدرنیستی را که در Maison de Verre اثر پیر شارو (1932) در فرانسه مشاهده کرد، و خانههای کالیفرنیایی کریگ الوود، همراه با پاسخهای معماری به مسائل محیطی محلی که در جزایر یونان و ژان پروو کشف کرد، ترکیب کند.